Caravaning to popularna forma turystyki motorowej, która łączy w sobie mobilność, wolność przemieszczania się oraz umiejscowienie bazy noclegowej w przyczepie campingowej, bądź kamperze. Taka forma turystyki zyskuje na popularności z każdym kolejnym rokiem, otwierając ludziom możliwość do spania w otoczeniu natury, np. w parku narodowym, czy na plaży. Co ciekawe, caravaning posiada swoją spolszczoną formę, czyli karawaning. Etymologii tego słowa należy doszukiwać się jednak w języku perskim. Kärwän w wolnym tłumaczeniu oznacza grupę podróżnych. Popularyzacja określenia kärwän nastąpiła w XIX wieku i zyskała swoje odpowiedniki w innych językach za sprawą osadników podróżujących po Ameryce Północnej. Mieszkańcy terenów o niskich walorach życiowych, podróżowali w zorganizowanych grupach, w poszukiwaniu nowego miejsca do osiedlenia. Podobne rozwiązania stosowano w czasie transportu – ciąg krytych wozów, ciągniętych przez woły, zabezpieczany przez zorganizowaną grupę osób, miał większe szanse w starciu z Indianami, bądź potencjalnymi oprawcami. Można się tutaj doszukać prostej analogii pomiędzy mułem ciągnącym wóz, a samochodem przewożącym przyczepę kempingową na haku. W między czasie występowały również wozy mieszkalne, napędzane siłą koni. Wraz z rozwojem technologii, popularyzacją kamperów oraz licznymi ułatwieniami w podróżach międzynarodowych, pod karawaning podciągnięto również podróżowanie kamperami (samochodami kempingowymi), czyli autonomicznymi wozami turystycznymi, posiadającymi w swoim wyposażeniu podstawowe składniki kojarzone z domem – łóżko, lodówkę, łazienkę. W języku angielskim, określenie caravaning rozpowszechniło się w XX wieku za sprawą The Caravan Club w Wielkiej Brytanii i przeniknęło do innych języków. Należy jednak zadać pytanie: Kiedy powstał karawaning?

Historia Caravaning

Początków idei caravaningu można doszukiwać się już w myślach starożytnych filozofów – Diogenesa, czy Sokratesa. Nie uznawali oni swojej przynależności do żadnego kraju, nazywając się obywatelami świata. Wedle ich rozumowania, człowiek nie jest związany na stałe z jednym miejscem, a świat stoi przed nim otworem. Była to jednak idea, którą wielu podróżników z czasem zaczęło utożsamiać z wolnością. Przez wiele wieków podróżowanie odbywało się w formie konnej oraz morskiej, jednak nie miało z karawaningiem wiele wspólnego, bowiem podróżujący rozbijali obozowiska, bądź zamieszkiwali łodzie i statki. Dopiero w XIX wieku zaczęły funkcjonować pierwsze wozy konne o charakterze mieszkalnym. Pierwsza udokumentowana konstrukcja tego typu powstała w 1880 roku. Konny wóz campingowy o długości 5.5 metra został zaprojektowany, a później skonstruowany przez firmę Bristol Carriage Company. Był on przeznaczony dla majętnych osób, którym przedstawiano innowacyjną formę wypoczynku. Niektórzy doszukują się początków karawaningu w cygańskich taborach. Trzeba jednak zaznaczyć, że wędrówki Romów nie miały na celu wypoczynku, a były specyficzną formą egzystowania tej nacji. Na przełomie XIX i XX wieku zaczęły pojawiać się pierwsze konstrukcje mieszkalnych wozów konnych tworzone przez indywidualne jednostki na potrzeby własnej rekreacji. Rozwój caravaningu w formie konnej doprowadził do powstania zrzeszonych klubów, których członkowie wymieniali się doświadczeniami oraz organizowali wspólne wyjazdy rekreacyjne. Pierwszy, oficjalny klub caravaningowy powstał w 1907 roku w Wielkiej Brytanii i nosił nazwę „The Caravan Club”. Skupiał on w sobie pasjonatów mieszkalnych wozów konnych. Kolejnym przełom w historii caravaningu nastąpił w 1912 roku za sprawą Billa Rileya, który wraz ze swoim zespołem, skonstruował pierwszą, profesjonalną przyczepę kempingową. Konstrukcja ta była holowana przy pomocy pasa wykonanego ze skóry. Od tamtej pory, karawaning został mocno rozwinięty – głównie za sprawą rozwoju silników spalinowych i rozpowszechnienia samochodów. Ford T, który był prawdziwą rewolucją na rynku amerykańskim, przerabiany był na wiele sposobów. Niektóre wersje przypominały zadaszone domy z tradycyjnymi oknami. W Europie duży wpływ na rozwój caravaningu miała produkcja Citroena C2V oraz Volkswagena T1 (ogórka).

Karawaning w Polsce

Pierwsza przyczepa kempingowa w Polsce została zaprezentowana w 1930 roku podczas konkursu piękności w Warszawie, jednak pierwsza konstrukcja tego typu na ziemiach polskich powstała dopiero w 1956 roku. Pierwsze przyczepy konstruowane przez polską firmę to przyczepy Tramp z Niewiadowa. Jest to kolebka polskich przyczep kempingowych, która kontynuuje swoją działalność po dziś dzień. Za datę powstania karawaningu w Polsce przyjmuje się rok 1973. To właśnie wtedy, w czasach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, utworzono Koło Caravaningu. Była to pierwsza taka zorganizowana grupa w Polsce, poświęcona turystyce motorowej. Na początku zrzeszała ona zaledwie kilku osób, czego najlepszym dowodem może być frekwencja na pierwszym zlocie zorganizowanym nad Zalewem Zegrzyńskim, wynosząca oszałamiające cztery przyczepy. Kampery mają istotny wpływ na kształtowanie się kultury, czego najlepszym przykładem są stosowane przez graczy komputerowych określenia ,,kamper” oraz ,,kampić” w stosunku do graczy pozostających w jednym miejscu przez dłuższy okres czasu.